Nie spodziewałem się, że będzie to tak urzekająca i wyjątkowa ekspedycja, a mówię tutaj o ksiązce Niewidzialne miasta” Italo Calvina. Ta niezwykła książka przeniosła mnie do świata, w którym granice między rzeczywistością a wyobraźnią są płynne i nieuchwytne.

Wrażenia z Lektury: „Niewidzialne miasta” to książka, która nie jest typową powieścią. To zbiór opowieści o fikcyjnych miastach, opowiadanych przez Marco Polo Kubilajowi Chanowi. Każde miasto, które Calvino opisuje, jest jak sen, pełne metafor i głębokiego znaczenia.

Styl i Język Autora: Styl pisania Calvina jest poetycki i hipnotyzujący. Jego zdolność do tworzenia bogatych, surrealistycznych obrazów jest imponująca. Czytając, miałem wrażenie, że każde miasto, o którym opowiada, jest zarówno nierealne, jak i głęboko prawdziwe.

Struktura i Budowa Opowieści: Książka jest podzielona na krótkie rozdziały, z których każdy przedstawia inne miasto. Nie ma tu klasycznej fabuły czy rozwoju akcji, ale to nie umniejsza jej wartości. Wręcz przeciwnie, pozwala na refleksję nad każdym opisanym miejscem i zaprasza do interpretacji.

Filozoficzne i Poetyckie Znaczenie: „Niewidzialne miasta” to książka, która bada naturę pamięci, percepcji i istoty ludzkiego doświadczenia. Calvino zastanawia się nad tym, co sprawia, że miejsca i doświadczenia stają się znaczące, oraz nad rolą, jaką w tym wszystkim odgrywa język.

Postacie i Dialogi: Choć książka skupia się na miastach, dialogi między Kubilajem Chanem a Marco Polo są równie fascynujące. Są one jak gra umysłów, pełne mądrości i głębi, a ich interakcje dodają kolejny wymiar do opowieści.

Osobiste Wnioski: „Niewidzialne miasta” Italo Calvina to dzieło, które zachwyca i inspiruje. Jest to książka, która zaprasza do powrotu, oferując za każdym razem nowe odkrycia. To literacki klejnot, który pokazuje, jak wspaniała i wielowymiarowa może być literatura.

Ocena: ★★★★★ (5/5)